تجارت بین الملل

تاریخ انتشار : 2022/07/22

تجارت بین الملل

تجارت بین الملل

تجارت بین الملل (International Trade) به روابط تجاری در صادرات و واردات و ارائه خدمات تجاری به کشور های مختلف جهان گفته میشود.

البته تجارت بین الملل به این ها ختم نمی شود بلکه موضوعاتی فرا تر میباشد. ساده ترین تعریفات تجارت بین الملل که میتوان آن را ارائه داد

روابط تجاری بین دو کشور که به شکل صادرات و واردات صورت میگیرد.

تجارت یکی از اصل های مهم هر کشوری است به طوری که حتی قدرتمندترین کشور ها به تجارت میان کشور های مختلف نیاز دارند.

شما اگر به تاریخچه هر کشوری نگاه کنید، از ابتدا برای رفع نیازمندی های خود به نحو احسن نیاز به روابط تجاری میان کشور های دیگر بودند

تا سر بلند از مشکلات خود بیرون بیاییند. پس قطعا تجارت بین الملل ناشی از روابط عرضه و تقاضا برای کالا و ارائه خدمات

بین کشور های مختلف سراسر جهان به دلیل مفاد و سود آوری برقرار میشود که این امر باعث پیشرفت چشم گیری یک کشور میگردد.

نسبت به سال های قبل و تاریخچه های نه چندان قدیم، امروزه تجارت بین المللی شکل پیشرفته ای و مدرن تری را به خود گرفته

و باعث ایجاد سهولت هایی برای برقراری روابط تجاری بین دو کشور را ایجاد کرده که این سهولت ها و پیشرفت تکنولوژی اثرات خود را

در قسمت عرضه و تقاضای کالا در سطح بازار های جهانی گذاشته است. در رابطه با تجارت بین الملل در کشور اختلاف نظریه هایی وجود دارد

که ی عده افراد خواستار و طرفدار آزادی تجارت و عده ای دیگر طرفدار دخالت دولت در تجارت هستند.

آدام اسمیت طرفدار تقسیم کار و داوید طرفدار آزادی در امورات تجاری است.

آدام اسمیت:بهتر است تمامی موانع برای انواع تجارت برداشته شود و همچنین این محقق طرفدار تخصص است. این شخص نظر بر این دارد که هر کشوری

قبل از ورود به بازار تخصصی خود لازم است، تخصص و نیازمندی های انجام این کار را با استفاده از تجربه ها و علم های مختص این امر در بر بگیرد.

در این نظریه کشوری که دارای مزیت بیشتری است نفع بیشتری خواهد برد؛ اگر چه در این نظریه سود اقتصادی افزایش می یابد؛ اما کشور هایی که

دارای مزیت نسبی هستند، قوی تر شده و کشور هایی که ضعیف تر هستند، روز به روز پس رفت و ضعیف تر خواهند شد.

تجارت خارجی و روابطی که آن با رشد اقتصادی دارد یکی از موضوعات بسیار شگفت انگیز است

به ویژه این امر در انتخاب استراتژی های توسعه میباشد و هنوز در این خصوص که چگونه سیاست های تجاری و نرخ رشد اقتصادی

میتوانند ارتباط داشته باشند. در این میان توافقی وجود ندارد اما آنچه مسلم است سرمایه گذاری خارجی یکی از متغیر های تاثیر گذاری

به روند رشد اقتصادی پایدار است. نسبت به گذشته تجارت بین المللی مورد توجه افراد خاص جامع بین المللی قرار گرفته است.

تجارت بین الملل تاثیر بسیار زیادی در توسعه اقتصاد دارد که نمیتوان از این تاثیرات چشم پوشی کرد.

توسعه اقتصادی برای کشور هایی که از این توسعه عقب مانده اند بسیار اهمیت دارد، و مورد توجه ختص این کشور هاست.

از آنجایی که تجارت بین الملل بر روی توسعه اقتصاد تاثیر زیادی دارد، بر روند جهانی شدن اقتصاد نیز نقش مهم و موثری دارد.

دو عبارت تجارت و اقتصاد طوری بر روی یکدیگر تاثیر دارند که گاها این دو عبارت را به یک معنی به کار میبرند در حالی که اصلا به این صورت نیست

و هر یک مفهوم جدا، اما تاثیر زیادی بر روی یکدیگر دارند. همچنین این دو مفهوم تاثیر بسیار زیادی بر روی زندگی انسان ها دارند

باید هر چه بیشتر تلاش در جهت رفع موانع، مشکلات و خلا های موجود بر سر راه کرد؛ و یکی از این موارد را میتوان قوانین و مقررات معرفی کرد و دانست.

باید توجه بسیار زیادی به وضع قوانین و مقررات تجارت بین المللی و اقتصادی کرد.

مبحث دیگر تجارت بین الملل، تضمین کالا است. تضمین کالا در تجارت بین الملل به برسی موضع حقوقی برخی کشور ها مانند

آلمان، انگلیس، ایتالیا، فرانسه، ایالات متحده و کشور های دیگر و قسمت اول آن حفظ و ذخیره مشتری است

به طوری که کالا را در برخی مواقع باید نسیه و غیر نقدی تحویل مشتری داد و دائما و مرتبا این سوال در ذهن آن ها پیش می آید

که بهترین شیوه و روش تضمین طلبش در معامله چیست؟ غیر از شکل معمولی تضمین و وثیقه که شکل متعارف پرداخت و تامین تضمین

در تجارت بین الملل است، حفظ مالکیت معمولی ترین شرط این روش است که شخص متقابل میتواند با آن مقابل عدم پرداخت ثمن(قیمت، نرخ)

بایستد و حق خود را برگرداند. این شرایط زمانی تحقق پیدا میکند که شخص مشتری حقوق مربوط به کالای خریداری شده و ثمن

را کاملا پرداخت کرده باشد. از لحاظ بین المللی قوانین و مقررات مربوط به تضمین پرداخت ثمن نسبت به تاریخ، یکنواخت نیست.

قانون و قوانین کشوری نسبت به کشور دیگر متفاوت است و نمیتوان برداشت ثابتی از آن ها داشت

که یکی از این دلایل اختلاف ها شاید همین واقعیت باشد که حق و حقوق مربوط به انتقال مالکیت اموال منقول یکی از مهمترین و اساسی ترین

ساختار هر نظام حقوقی است و به خاطر این موضوع یکنواخت بودن آن ممکن نیست.

در مقررات تضمین پرداخت ثمن و مقررات ورشکستگی و افلاس یک رابطه نزدیکی وجود دارد که در این دو مورد به طور کلی

تضمین دین و اعتبار مانع مهم تری است که از این راه و شیوه به این نتیجه میرسیم که معیار های مختلفی در هر نظام حقوقی وجود دارد

و هاهنگ کردن آن و یکنواخت سازی آن در این زمینه بدون اشکال نخواهد بود.

بدین صورت کسانی که در تجارت بین الملل هستند و دخالت دارند باید با شکل های مختلفی نسبت به قوانین اعمال شده

آن کشور کالای خود را تضمین کنند. در برخی شرایط یا موقعیت بسیاری برای مثال هنگام تحویل دادن کالا

در آلمان، در واقع جایی که مقررات مربوط به تضمین پرداخت ثمن به شدت پیشرفته است

توجه یا بی توجهی به این قوانین و شکل های مختلف تضمین میتواند تاثیر مستقیم در قرارداد شما داشته باشد.

اما شرط خاصی در رابطه با شکل تضمین کالا معمولا جداگانه در جریان قرار دارد یا توافقی معین نمیشود

بلکه در این شرایط نسبت به قرارداد استانداردی که طراحی شده گنجانده میشود و استفاده از شرط “درست” ، “نادرست”

و یا عدم درج شرط، نتایج بسیار متفاوتی در تضمین ثمن میتواند به همراه داشته باشد و شخص بایع(فروشنده) در صورت عدم استفاده

از امکانات موجود تضمین در صحنه تجارت بین المللی به دلیل عدم آگاهی پیامد های ناگواری را متقبل خواهد شد.

بدین صورت هر بازرگانی یا تاجری باید به صورت محتاطی عمل کند که تا در حد ممکن از امکانات موجود که در قرارداد صادراتش صادر شده است

استفاده کند، از همین رو تضمین کالا یکی از مهمترین بخش های است که به شدت توصیه میشود

که در ارتباط با مفاد قرارداد صادرات به بایع ارائه شود. حفظ مالکیت به عنوان تضمین در مقابل ورشکستگی و افلاس

در مواقعی که مشتری قبل از تادیه ثمن معامله مفلس میشود در این مواقع تضمین کالا در رابطه با حمایت از بایق اهمیت خاصی برخوردار است.

توافق معتبر در رابطه با نگهداری مالکیت مقرر میکند که بایع حق دارد هر چقدر کالا که نزد خریدار دارد را مطالبه کند

یا اینکه بایع برای استیفا ثمن پرداخت نشده معامله حقوق دیگری دارد. طلب های مربوط به کالا در صورت ورشکستگی 

اصولا از حق تقدم و امتیازی برخوردار نیست و نسبت به بخش پرداخت شده ی ثمن، سهمی به آن تعلق میگرد به شرطی که

پرداخت آن اصولا ممکن باشد؛ نسبت به این شرط بسیار مفید خواهد بود اگر تسلیم کننده کالا بتواند بدون وقفه از تضمین مقرر شده

در رتبطه با کالای تحویل داده شده استفاده کند.

اگر به دقت به این مسائل نگاه کنیم به این نتیجه میرسیم که تضمین حفظ مالکیت در مقابل خود مشتری به کار گرفته نمیشود 

زیرا پس از افلاس از مدار کسانی که در این امر دخیل هستند کنار میرود.

خریدار که سود و نفعش در استیفا طلبش از کالای خود که به صورت مقدم میباشد، در چنین مواقعی معمولا در تعارض دیگر طلبکاران است

طلبکارانی که نفع کالایشان در احتساب و لب مرز ورشکستگی هستند بنا بر این سوال اساسی درباره قواعد حفظ مالکیت

که آن در هر نظام حقوقی یافت میشود این است که این قواعد ها وضعیت ممتاز حقوقی ایجاد میکند که در برابر همه استناد ها است

یا اینکه وضعیت ممتاز تنها در رابطه طرفین قرارداد اثر دارد، به عنوان دیگر تنها در مقابل مشتری اثر دارد؟

فقط در صورت اول این قواعد حق خاصی را در صورت ورشکستگی مشتری اعطا میکند، به عنوان دیگر نگهداری یا حفظ مالکیت

که اثر محدود به طرفین دارد معمولا در ورشکستگی بی ارزش میباشد و به همین جهت به عنوان شکلی از تضمین نامناسب می باشد.